Ξερονήσια

// // 7 comments
Κατερίνα Γκαράνη
Το ξερονήσι μου δεν έχει θάλασσα, ούτε αγέρηδες. Είναι 100 τετραγωνικά με τρία υπνοδωμάτια και ξύλινα πατώματα. Έχει πόρτα ασφαλείας και παράθυρα που βλέπουν στην απέναντι οικοδομή. Σ' αυτό το ξερονήσι δεν υπάρχουν σύντροφοι αλλά ούτε και καταναγκαστικές εργασίες. Δεν με έφερε καράβι εδώ αλλά η επιμονή μου να μην υπογράψω το χαρτί που θα με "έβαζε" στα πράγματα και θα σταματούσε το μυαλό μου να ανάβει πυροτεχνήματα ενάντια στο μαζικό εξευτελισμό του Νεοέλληνα. Η αυτοεξορία μου δεν θα γραφεί ως ιστορικό ντοκουμέντο και ο επαναπατρισμός έχει φύγει για πάντα από τα όνειρά μου. Η χώρα που με γέννησαν η μάνα και ο πατέρας μου ήταν εν τέλει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Είχα το νούμερο του ΑΦΜ, είχα την καταγωγή "αριστερή" και δυστυχώς ακραίο πατριωτικό συναισθηματισμό Εν ολίγοις είχα όλες τις προδιαγραφές για να μπω στον φούρνο. Ειδικά από την στιγμή που δεν στεκόμουν για ρουσφετολογικό συσσίτιο στα γραφεία των κομματικών Γκεστάπο αλλά και όταν αρνήθηκα, ως αξιοπρεπής ύπαρξη, να μην γυαλίσω τις μπότες του τάχα αριστερού καριερίστα ταγματασφαλίτη που όριζε την επαγγελματική μου εξέλιξη.
Στο Στρατόπεδο θεωρείς ότι με δημοκρατικές διεργασίες αποφασίζεις εσύ για την λειτουργία του συστήματος. Βλέπεις την ιδεατή ζωή σε οθόνες και όνειρό σου είναι να πρωταγωνιστήσεις μία φορά και εσύ ως πρώτο όνομα σε οθόνες και φυλλάδες. Πληρώνεις ως ηλίθιος το 50% της εργασίας σου που έχει προσδιοριστεί από το σύστημα για το ποια θα είναι και συχνά συντάσεις ομάδες με άλλους ηλίθιους για την ανατροπή του συστήματος ξεχνώντας ότι και η σύσταση ομάδων είναι συνταγματικά νόμιμη από το σύστημα για το σύστημα. Πριν γίνεις σαπούνι αφήνεις στο ταμείο παρακαταθηκών τα παιδιά σου τα οποία μεγαλώνεις με τις προδιαγραφές να λιπαίνουν σωστά την μηχανή του συστήματος. Ως ηλίθιος δοξάζεις τη μοίρα που σε γέννησε σε αυτό τον άγιο τόπο και που έφερες το "Έλληνας" στο διαβατήριο που σε πήγαινε διακοπές με γκρουπ σε άλλα μέρη που τα αναπολείς όταν καταλαβαίνεις (σπάνια) πόσο ηλίθιος είσαι.
Ως ηλίθιος πέρασα από το Στρατόπεδο ως λιπαντής μηχανών αλλά λιποτάκτησα μετά από δεκαετίες. Σκέφθηκα ότι αν ζωή είναι αυτό, τότε η κατάντια ποια είναι; Ένιωσα σαν πέος που μία με "παίζει" το Δεξί χέρι και μία το Αριστερό. Δεν ήμουν τίποτε άλλο από μία εφηβική συνήθεια του Συστήματος να περνάει καλά και μετά να με βάζει στο λερωμένο σώβρακό του. Υπερτίμησα την δική μου ύπαρξη όπως κάθε ηλίθιος σε μία ήδη(από χρόνια) υποτιμημένη χώρα. Και έτσι την έκανα. Βρήκα το ξερονήσι όπως το έφτιαξε ο πατέρας μου, βγαίνω πρωί να εργαστώ για να πληρώνω τους φόρους αυτής της δικτατορικής χώρας μόνο και μόνο για να έχω την ησυχία μου, και στο παιδικό δωμάτιο έχω βγάλει τις κουρτίνες για να δείξω στο παιδί ότι σε αυτή την χώρα ο ήλιος τρυπώνει ακόμη και σε υπόγεια. Ότι μπορεί τα ξερονήσια ,που αρχίζουν να πληθαίνουν από τον Έβρο μέχρι την Γαύδο, σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό, να είναι εν τέλει η πατρίδα που φτιάξαμε για να περιφρουρήσουμε το ελληνικό γενετήσιο δικαίωμά μας. Να είμαστε ελεύθεροι.

Φώτο: Izis

7 σχόλια:

ΟΔΥΣΣΕΑΣ είπε...

"Να είμαστε ελεύθεροι"

Ελευθεροι ειμαστε ψηφιζουμε, καταναλωνουμε και πιστευουμε οτι θελουμε αρκει να το θελει και ο ZARAS.

Ανώνυμος είπε...

κιριε σιμπλεμαν ινι πολι καλα αφτα που γραφιτι κι σασ ζιλεβου πολι κιρο τορα. μι σινχουριτι αν δεν ξερου τοσα γραματα αλα κι γω νιοθου πνιγμενους. καλισπερα.

simple man είπε...

@Οδυσσέα,
όταν καταντά ο άνθρωπος να μπαίνει στο μαντρί τύπου Zara, το μόνο που του μένει είναι να πάρει φθηνοκυριλέ καρφιά για το φερετρό του. Την καλησπέρα μου.

@Πλάτανε,
το να σε ζηλεύει ένας Πλάτανος είναι τιμή. Οσο για τα γράμματα είναι πολλές φορές πολύ λίγα, όσα και να ξέρεις, για να περιγράψουν το πνίξιμο και την αυτοεξορία σου. Θα τα λέμε συχνά.

Ανώνυμος είπε...

ότι κι αν αλώσουν ότι κι αν ρημάξουν τις ψυχές και το πνεύμα μας δεν θα κατακτήσουν.τους αγώνες των γονιών μας για ανθρωπιά και λεύτερη πατρίδα δεν θα τους αγγίξουν ΠΟΤΕ για να τους μολύνουν.ζούμε ΛΕΥΤΕΡΟΙ μέσα από την παρακαταθήκη τους κι αυτοί ας ζήσουν στην ΛΑΣΠΗ τους

simple man είπε...

@Ανώνυμε,
συμφωνώ με αυτά που λες με πάθος αλλά θεωρώ ότι η δική σου λευτεριά είναι ένας ουτοπικός ήλιος στο πραγματικό λασπωμένο σύμπαν τους. Πάντως η αλήθεια είναι ότι εσύ ζεις ενώ αυτοί απλά υπάρχουν.
Χάρηκα που τα είπαμε.

Ανώνυμος είπε...

Μεγαλύτερη ελευθερία από το ξερονήσι σου δεν υπάρχει.Πρώτα αρχίζεις τις αφαιρέσεις γιατί είναι δυστυχώς περισσότερες,μετά κάνεις κανα δυο προσθέσεις και επειδή τα πιο όμορφα πράγματα στοιχίζουν ελάχιστα, παρατάς τα γκρουπ,ξεχνάς για λίγο το σύστημα γιατί έτσι κι αλλιώς πάντα θα σε κυνηγάει,ανεβαίνεις στη μηχανή με το φίλο σου και κάνεις τον γύρω της Ελλάδας στις πιο απομακρυσμένες παραλίες και στα πιο έρημα χωριά.Σταματάς μόνο για να προσκυνήσεις τους αρχαιολογικούς χώρους(εκεί θα σφαχτείς πάλι με τον γιγαντάκο αλλά θα το αντέξεις).EL

simple man είπε...

Έχουν μοναξιά τα ξερονήσια αλλά και μια ελευθερία θεϊκή που κατακτάς μετά από μεγάλες μάχες ενάντια στον ανίκητο (μέχρι χθες) εαυτό σου.